Room (2015) – Recensie

recensie room

Room introduceert Joy (Brie Larson) en haar 5-jarige zoontje Jack (Jacob Tremblay) als een gewoon éénoudergezin. Ze wonen in een klein huis, doen hun ochtendrituelen en besteden veel tijd aan elkaar. Toch is niet alles wat het lijkt. Het haar van Jack is extreem lang, Joy ziet er onverzorgd uit en de ruimte waar ze in zitten is wel heel krap. Je vraagt je af waarom ze niet naar buiten gaan. Wanneer je er vervolgens achterkomt dat deze twee mensen opgesloten zitten in een klein kamertje, Joy als tiener gekidnapt is, al jaren wordt misbruikt en dat Jack daar uit voort gekomen is, dan weet je dat je naar een film zit te kijken die je niet in de koude kleren zal gaan zitten. Lees verder

Demolition (2015) – Recensie

Demolition recensie

Als we heel eerlijk tegen onszelf zijn, zouden er dan aspecten in je leven zijn die je anders zou doen als je je geen zorgen hoefde te maken voor de consequenties? Zou je dan nog steeds bij dezelfde werkgever werken? Vasthouden aan je relatie? Hetzelfde levensritme hebben? Het zijn vragen die bij iedereen wel eens door het hoofd schieten, maar het is slechts zelden dat we ook echt grote keuzes maken die ons leven drastisch veranderen. Soms willen we de realiteit niet zien voor wat het is of hebben we al te veel geïnvesteerd om ergens uit te stappen. Maar wat zou er gebeuren als we onze interesses en verlangens niet zouden wegstoppen en deze compleet te volgen? Dat is precies wat Davis Mitchell (Jake Gyllenhaal) doet in Demolition. Lees verder

Fog City Mavericks (2007) – Recensie

Fog City Mavericks recensie

Wat zijn de overeenkomsten tussen films als THX 1138, The Godfather, The English Patient, The Right Stuff en Lost in Translation? De kans is groot dat je niet zo snel zult zien wat de link tussen deze films is, maar die is er zeker. De documentaire Fog City Mavericks geeft daar namelijk antwoord op. Het gaat over de regisseurs en producers van films die zich eigenlijk niet wilden aanpassen aan het keurslijf van Hollywood, die het net iets anders wilden doen en die allemaal een link hebben met de “Fog City”, ook wel bekend als San Francisco. Lees verder

Levenseindekliniek (2016) – Recensie

Recensie Levenseindekliniek

Nederland is één van de weinige landen ter wereld waar euthanasie wettelijk geregeld is. Voor de betrokkenen, die inmiddels al een lange weg gegaan hebben om tot hun besluit te komen (en dat hebben moeten onderbouwen), is het de ultieme behandeling die hen zal verlossen van het lijden. Wanneer iemand euthanasie wil, dan moet deze dat bespreken met de huisarts, die vervolgens anderen zal vragen of ze dit ook als de juiste keuze zien. Wanneer de huisarts vervolgens besluit dat er onvoldoende gronden zijn of weigert euthanasie uit te voeren dan kan men terecht bij de Levenseindekliniek. Deze instantie helpt mensen die een einde aan hun leven willen maken en ontvangt per maand tientallen verzoeken. In deze documentaire worden de werkzaamheden van de kliniek gevolgd bij drie verschillende patiënten die de wens hebben te worden geholpen met sterven. Lees verder

City of Gold (2015) – Recensie

Recensie City of Gold

Jonathan Gold is een fascinerend persoon. Hij groeide op in Los Angeles, luisterde veel naar klassieke muziek, opera en had een obsessie voor de chello. Hij maakte in z’n jeugd de rellen mee, waarbij tanks door de straten van L.A. reden. Nu is hij bekend als dé “foodcritic” van de stad waar hij opgroeide, maar hij zat ook samen met hip hop artiesten Dr.Dre en Snoop Doggy Dogg in de studio toen ze de klassieker Doggystyle aan het maken waren. Hij won een Pulitzer voor z’n recensies van restaurants en is daarmee een beetje de Roger Ebert van de culinaire wereld, een man die in staat is om de ideeën, motivatie en het gevoel achter maaltijden bloot te leggen door het simpelweg te eten en deze ervaring op bijna poëtische wijze te beschrijven. En hij is het onderwerp van deze documentaire, City of Gold. Lees verder

99 Homes (2014) – Recensie

Recensie 99 Homes

Soms komen er bijna gelijktijdig films uit die qua onderwerp veel overeenkomsten vertonen. Soms is dat storend omdat er meestal eentje beter is en het dus impact heeft op de beleving van de ander. Het kan ook echter voorkomen dat een film een andere film mooi completeert. Op het moment draaien zowel The Big Short als 99 Homes in de bioscopen, die beide (op een andere manier) te maken hebben met de financiële crisis die onstond door de huizencrisis en “adjustable rate mortgages”. The Big Short laat zien hoe een aantal zakenmensen de crisis aan zagen komen er daardoor uiteindelijk rijk zijn geworden. 99 Homes laat de andere kant van het verhaal zien, namelijk de gevolgen voor gezinnen die opeens niet meer in staat zijn om hun hypotheken te betalen en op straat worden gezet. Lees verder

An (2015) – Recensie

Recensie An

Japan is een land dat me altijd al gefascineerd heeft. Niet alleen vanwege technologie, maar ook de cultuur en de natuur. Een aantal jaar geleden ben ik (gedeeltelijk ook door het zien van Lost in Translation) er dan ook op vakantie geweest en dat is nog steeds de vakantie die me het meest is bijgebleven. In drie weken ben ik door het land gereisd en heb ik genoten van de drukte van de steden, de prachtige architectuur van oude gebouwen en aangelegde tuinen, de mooi landschappen en natuurlijk ook diverse lekkernijen. En omdat ik de taal niet kende wist ik niet altijd wat ik tijdens de lunch kocht. Het was avontuurlijk en af en toe zaten er wel eens dingen tussen die ik niet zo lekker vond. Eén daarvan was een broodje gevuld met een bonenvulling, waar ik geen fan van was. Maar na het zien van de film An, ben ik toch erg benieuwd of ik toen niet simpelweg een broodje heb gekocht dat simpelweg niet zo heel goed gemaakt was. Lees verder

The Terror Live (2013) – Recensie

Recensie The Terror Live

The Terror Live is een film die ik al een tijd geleden op de planning had staan om over te schrijven, maar de week van geplande publicatie vonden de aanslagen in Parijs plaats en dat zette me aan het denken. Alle films die ik deze week heb besproken hebben iets met bommen te maken. Bommen zijn voor bezoekers/kijkers van die films een bron van entertainment, spanning en ook spektakel. Maar soms zien we de gevolgen van bommen in het echte leven, de schade die ze aanbrengen en de levens die ze ontwrichten. Waarom blijven we dan toch naar dat soort films gaan? Naar mijn mening is het gedeeltelijk om iets te kunnen ervaren wat normaal niet mogelijk is, we kunnen ontsnappen aan het leven van elke dag en onze grootste angsten in een veilige omgeving ondergaan, maar soms (zoals tijdens de aanslagen) komen fictie en werkelijkheid dicht bij elkaar en kan het verkeerd voelen om te genieten van een bepaald type film.

In het verleden hebben schokkende gebeurtenissen ook z’n effect gehad op films. Zo werd er een scene uit de film Gangster Squad verwijdert na de schietpartij in een bioscoop in Aurora, Colorado en overwoog de regisseur van Die Hard with a Vengeance om de opening van de film, waar een bom in een warenhuis explodeert, te verwijderen na de gebeurtenissen in Oklahoma. Op dat soort momenten lijken films die gelijkenissen vertonen ongepast te zijn. Lees verder

Juggernaut (1974) – Recensie

Recensie Juggernaut

Vaak zijn we als mensen geneigd om ons te focussen op nieuwe dingen. Op het gebied van films en series voelen we (vooral als je blogt over films) genoodzaakt om zo snel mogelijk te zien wat er net uitgekomen is. Daardoor willen we nog wel eens vergeten om stil te staan bij wat we al hebben en mogelijk in het verleden gemist hebben. Vooral als het gaat om oudere films is het soms moeilijk om er achter te komen wat films zijn die de moeite waard zijn, maar niet voorkomen in de “klassiekers” lijsten. Zelf had ik bijvoorbeeld nog nooit van Juggernaut gehoord, totdat ik onderzoek deed naar films met bommen erin. Het schijnt de eerste film te zijn die bij het onschadelijk maken van een bom de keuze verfilmde tussen het knippen van een rode of een blauwe draad, iets wat daarna in meer films gedaan is. Lees verder

Speed (1994) – Recensie

Recensie Speed

Het is deze week een beetje een themaweek bij De Filmkijker, namelijk over films waarin bommen voorkomen. Dus ik heb er recent een aantal weer eens bekeken (en ook een aantal voor de eerste keer) en daarvan verschijnen de recensies deze week. Op vrijdag sluit ik de week af met een top 10 met de best films met bommen.

Vandaag dus de eerste film en dat is er eentje met een Nederlands tintje. De regisseur is namelijk niemand anders dan Jan de Bont en dit was z’n Amerikaanse debutfilm, eentje impact had en hem in staat zou stellen films als Twister en Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life te regisseren. Lees verder