I Am Mother (2019) – Recensie

I Am Mother recensie

Alhoewel ik nog niet al m’n recensies voor het vijfde seizoen van Black Mirror geschreven heb, trok ik voor mezelf wel de conclusie dat Charlie Brooker niet meer hetzelfde hoge niveau van eerdere seizoenen weet te halen. De donkere twist was er minder en elementen uit eerdere afleveringen werden weer gebruikt, zoals het plaatsen van een bewustzijn in een ander object. Bij de start van I Am Mother bedacht ik me meteen dat het concept dat deze Netflix-film als basis neemt erg goed bij Black Mirror zou kunnen passen. Continue reading

Always Be My Maybe (2019) – Recensie

Always Be My Maybe recensie

We leven in tijden van overvloed, ook als het gaat om entertainment. De keuze aan boeken, videogames, films en series is overweldigend. Met dat luxe probleem is het gevoel van een gedeelde ervaring grotendeels verdwenen. Het gebeurt af en toe nog met grote releases als een Marvel-film of zoiets als Game of Thrones, maar de kans dat wanneer je een film gezien hebt anderen dezelfde titel al hebben gezien, is klein. Helemaal als zo’n film niet in de bioscoop is verschenen. Dat is ook het geval met de Netflix-romcom Always Be My Maybe. Een titel die misschien tijdelijk via de service gepromoot wordt, maar waar je met de lange lijst die je waarschijnlijk al hebt misschien toevoegt, maar vervolgens nooit meer aan toe komt. Toch is dit er eentje die je eigenlijk meteen moet opzetten wanneer je op zoek bent naar een luchtige film met veel humor. Continue reading

American Animals (2018) – Recensie

American Animals recensie

Wanneer een film opent met de tekst “Based on a true story”, dan is het altijd maar de vraag hoe nauw de echte gebeurtenissen zijn gevolgd en wat er is gedramatiseerd. American Animals opent ook met een soortgelijke tekst, maar al snel wordt die tekst aangepast naar “This is a true story”. Als kijker vraag je je dan meteen af wat voor film dit gaat zijn, wat kan je verwachten wanneer een filmmaker claimt het verhaal te vertellen zoals het is? Continue reading

The Boy Band Con: The Lou Pearlman Story (2019) – Recensie

The Boy Band Con the Lou Pearlman story recensie

“Industry rule #4080, record company people are shady!”, aldus Q-Tip van A Tribe Called Quest in “Check the Rhime”. In deze YouTube Original documentaire vertellen voormalige leden van diverse boy/girl bands, waaronder The Backstreet Boys en *NSYNC, wat hun ervaringen waren met zakenman Lou Pearlman. Nadat hij jaren in de vliegtuigindustrie had gewerkt, werd hij door het succes van New Kids on the Block geïnspireerd om ook de muziekindustrie in te gaan. Hij zette een platenlabel op en begon een talentenjacht om zo zijn eerste band samen te stellen, The Backstreet Boys. Hij zorgde voor onderdak, danslessen en alles wat de jongens nodig hadden en bracht veel tijd met ze door tot hun doorbraak. Door de leden van de band werd hij als een soort vaderfiguur gezien, een verhaal dat ook anderen vertellen. Toch bleek Pearlman een man met twee gezichten. Dat werd duidelijk toen bands al een enorm succes waren, miljoenen platen hadden verkocht, maar waarbij de eerste cheque die ze ontvingen nog minder dan het minimumloon bleek te zijn. Daarnaast bleek dat hun mentor zichzelf ook lid van de band had gemaakt en daardoor nog meer geld wist te verdienen. Continue reading

Gräns (2018) – Recensie

Gräns Border recensie

In een zee van films kunnen de golven soms zo voorspelbaar worden, dat je al varend hoopt op een golf die in plaats van glooiend misschien een andere vorm heeft, zoals vierkant. Helaas is de kans daarop uiterst klein, maar toch hoop je als filmliefhebber er eentje te ontdekken. Een film die je weer frisse moed geeft dat er nog unieke dingen te vinden zijn. Gräns (Border) is zo’n titel. Continue reading

John Wick: Chapter 3 – Parabellum (2019) – Recensie

John Wick 3 Recensie

In de afgelopen jaren is John Wick franchise één van de beste actie franchises geworden. Een serie waar veel actiefans naar uitkijken, voornamelijk vanwege de uitstekende manier waarop gevechten in beeld worden gebracht, maar ook een verborgen wereld van huurmoordenaars die elke film weer iets wordt uitgebreid met nieuwe concepten en karakters. Zelf keek ik ook enorm uit naar het nieuwe deel, want wat zou er gebeuren na de gebeurtenissen in deel 2? Continue reading

Wu-Tang Clan: Of Mics and Men (2019) – Serie recensie

Wu Tang Clan of Mics and Men recensie

Toen de Wu-Tang Clan in 1993 hun eerste album, Enter the 36 Chambers, uitbrachten, was vielen ze op. Niet alleen was er eerder niet een groep met zoveel leden (9), maar ze klonken ook anders dan wat er op dat moment uit was. De beats van producer RZA waren enorm rauw en de groep werd snel enorm populair. Zelf liep ik destijds ook met een zelf getekende W op m’n rugzak en luisterde ik veel naar de muziek die de verschillende leden in de jaren daarna uitbrachten. 25 jaar later treedt de groep nog steeds op. Zo staan ze aanstaande donderdag samen met De La Soul en Public Enemy in de Ziggo Dome. De vierdelige documentaire serie Wu-Tang Clan: Of Mics and Men duikt de geschiedenis in en kijkt naar het ontstaan van de groep, hun eerste album en diverse gebeurtenissen in hun lange carrière. Continue reading

De Dag (2018) – Seizoen 1 – Serie recensie

De Dag recensie

Degenen die m’n blog al wat langer lezen, weten dat ik over het algemeen meer films kijk dan series. De tijdsinvestering die nodig is is voor mij meestal een drempel en als ik iets kijk, dan is het vaak iets dat wekelijks uitkomt, een laag aantal afleveringen heeft of een concept dat me aanspreekt. Toen ik een marketing mail ontving van Lumière over De Dag was m’n interesse al snel gewekt. Deze Belgische serie werd vergeleken met Scandinavische series (waar ik meestal wel van kan genieten vanwege de sfeer), was enorm populair bij onze zuiderburen en draait om een bankoverval. Genoeg reden om deze dus een kans te geven, in de hoop dat hij aan m’n hoge verwachtingen wist te voldoen. Continue reading

The Man Who Killed Hitler and Then The Bigfoot (2018) – Recensie

The Man Who Killed Hitler and Then The Bigfoot recensie

Wat is jouw eerste associatie bij de titel “The Man Who Killed Hitler and Then The Bigfoot”? Denk je aan een goedkope Roger Corman exploitation film? Een bizarre actiefilm? Of begin je meteen over spoilers te schreeuwen? Hoe je het ook wendt of keert, het is een intrigerende titel. En wat op basis hiervan je verwachtingen ook zijn, de kans is groot dat ze niet overeenkomen met wat je voorgeschoteld krijgt. In dit geval is dat echter helemaal niet erg. Continue reading