Alhoewel ik de laatste jaren nog maar amper naar sport kijk, was er een tijd dat ik elke zondag dat er Formule 1 was in m’n kamer voor m’n TV zat. Het was de tijd waarin coureurs als Schumacher, Senna en Hill de grote namen waren en ik keek er met veel plezier naar. Op een gegeven moment keek ik het minder. Gedeeltelijk misschien door de levensfase waarin ik zat, maar ook omdat de races voor m’n gevoel steeds saaier werden. Er was te weinig spanning en ik volgde daarna de sport minimaal. Het was leuk om te horen wanneer Verstappen hoog wist te finishen of een gevatte opmerking maakte richting andere coureurs, maar die vonk die er vroeger was, was verdwenen. Toen Netflix echter deze serie aankondigde, voegde ik ‘m toe aan m’n kijklijst, puur omdat documentaires over racen interessant kunnen zijn. Slaagde Formula 1: Drive to Survive er in om oude tijden te doen herleven? Continue reading
Tag Archives: score: 8
The Legend of Cocaine Island (2018) – Recensie
Als je zou weten dat er ergens iets begraven ligt, waar je 2 miljoen dollar aan zou kunnen verdienen, zou je het dan gaan opgraven? Dat is de vraag waarmee deze Netflix-documentaire eindigt. En in de anderhalf uur daarvoor wordt duidelijk hoe Robert Hyden, een zakenman die na een succesvolle periode in de bouw door de recessie een ander leven op moest bouwen, die vraag voor zichzelf beantwoordde. Z’n buurman vertelt het verhaal hoe hij ooit in Puerto Rico woonde en hij op een gegeven moment op het strand een tas vol cocaïne vond. Hij wist niet wat hij er mee moest doen en besloot het te begraven, waar het tientallen jaren lag. Hij verhuisde naar Florida en vertelde dit bizarre verhaal aan iedereen die het wilde horen. Robert besloot actie te ondernemen om er achter te komen of het verhaal waar was. Continue reading
Russian Doll – Seizoen 1 – Serie recensie
Films en series waarin de tijd zich herhaalt hebben me altijd gefascineerd. Gedeeltelijk omdat ze een wereld creëren waarin de acties van de personages soms geen gevolgen lijken te hebben, maar ook omdat ze de personages dwingen om uit hun dagelijkse routine te stappen. Iedereen klaagt wel eens over de dagelijkse sleur, waarbij je elke keer hetzelfde lijkt te doen, of dat nu werk, school of gezin is. Het is voor velen de reden waarom ze zo uitkijken naar vakantie, maar zou je er eigenlijk niet voor moeten zorgen dat je ook los van die trips afwisseling hebt? De klassieker in het genre van de “time loop” is uiteraard Groundhog Day, maar ook films als Timecrimes, Primer, Donnie Darko of een serie als Day Break zijn de moeite waard (en in mindere mate een komedie als Naked). Russian Doll is een Netflix-serie die een paar weken geleden uitkwam die ook gaat om iemand die dezelfde dag steeds opnieuw beleeft. Is dit voor fans van dit soort films/series genieten geblazen? Continue reading
The Inventor: Out for Blood in Silicon Valley (2019) – Recensie
Wat hebben Steve Jobs, Bill Gates en Elon Musk met elkaar gemeen? Ze begonnen allemaal zeer succesvolle bedrijven en hebben veel impact op de wereld gehad. Elizabeth Holmes wilde ook tot deze selecte groep behoren, stopte met haar studie en wist enorm veel investeerders te overtuigen van haar idee dat de wereld van bloedonderzoek zou ontwrichten. Ze startte Theranos, met de belofte dat ze op basis van een druppel bloed onderzoek konden doen naar tientallen ziektes en al snel zorgde ze voor interesse van diverse grote namen, waaronder Henry Kissinger, James Mattis en George Shultz, die deel uitmaakten van de raad van bestuur. Ze had een goed verhaal, een groot kapitaal om te investeren en interesse van grote bedrijven om haar toekomstige oplossing aan te schaffen, een apparaat met de naam Edison. Het probleem was echter dat het prachtige PR-verhaal bestond uit veel gebakken lucht. Het Silicon Valley motto “Fake it till you make it” bleek hier ook te spelen en het bedrijf, dat 10 miljard waard was, sloot eind vorig jaar de deuren en Elizabeth Holmes wacht haar rechtszaak af. In deze HBO-documentaire van Alex Gibney spreekt hij met diverse betrokkenen, waaronder journalisten en ex-medewerkers, en laat hij haarfijn zien hoe Elizabeth Holmes zo succesvol kon zijn. Continue reading
The Old Man and the Gun (2018) – Recensie
Robert Redford is inmiddels 82 jaar en heeft een lange carrière achter de rug, waarin hij in 80 verschillende titels te zien was. Maar hij was ook achter de camera te vinden. Hij kondigde vorig jaar aan dat The Old Man and the Gun z’n laatste film zou zijn. Is dit een waardige afsluiter van zijn werk als acteur? Continue reading
Leaving Neverland (2019) – Recensie
Muziek speelt voor iedereen een grote rol in hun leven en sommige artiesten weten zo’n impact te maken dat bijna iedereen ze kent. Dat was in het pre-internet tijdperk nog meer het geval. Prince, Madonna en Michael Jackson waren de supersterren, waarvan je lange tijd niets hoorde en waarbij de release van een nieuw album een echt event was. Het is een tijdperk dat we grotendeels achter ons hebben gelaten. Toegang tot het leven van een artiest is slechts enkele klikken van ons vandaan. Video’s, foto’s en interview zijn er in overvloed te vinden. Eind jaren ’80 was dat niet het geval en toen Michael Jackson het album Bad uitbracht luisterde de hele wereld. De eerste dag gingen er een half miljoen exemplaren over de toonbank en z’n video was non stop te zien op MTV.
Het maakte indruk op de 5-jarige Wade Robson, die in Australië woonde. Hij bestudeerde zijn bewegingen en perfectioneerde de manier waarop hij het nadeed. Toen z’n moeder hoorde dat er een danswedstrijd was waarmee je een ontmoeting met Jackson kon winnen, besloot ze dat hij mocht meedoen. Hij won en stond op het podium met The King of Pop, zijn idool. Daarna bleef hij in contact. Rond dezelfde tijd werd James Safechuck gekozen als tegenspeler van Jackson in een Pepsi-reclame. De twee dolden met elkaar en er ontstond een vriendschap. Michael Jackson kwam regelmatig in hun rijtjeshuis langs en werd door James z’n ouders gezien als een extra kind. James mocht zelfs, samen met z’n moeder, mee op tour en stond elke avond te dansen op het podium. Wat voor beiden begon als een hechte vriendschap, waarbij ze veel aandacht en toegang tot extravagante plekken kregen, veranderde echter in een nachtmerrie die niet alleen impact had op de jongens zelf, maar ook op hun families. Continue reading
The Breaker Upperers (2018) – Recensie
Het is soms maar moeilijk bij te houden wat voor nieuwe content er allemaal op Netflix verschijnt. Deze streaming service heeft zelf helaas geen duidelijk overzicht. Het is jammer dat de suggesties vaker gebaseerd zijn op populariteit en je eigen smaak in plaats van een simpel lijstje van nieuwe titels waaruit je zelf een keuze maakt. Gelukkig hou ik zelf wel redelijk bij wat er uitkomt door andere filmblogs te lezen en podcasts te luisteren, dus op die manier kom je toch in aanraking met wat andere titels. Eén daarvan is The Breaker Upperers, een Nieuw Zeelandse komedie. Continue reading
The Favourite (2018) – Recensie
Yorgos Lanthimos is een regisseur die ik als filmliefhebber altijd graag in de gaten houd. Reden hiervoor is omdat hij werelden neerzet en verhalen vertelt die alles behalve standaard of voorspelbaar zijn. In The Lobster moet mensen binnen 45 dagen een partner zien te vinden omdat ze anders in dieren veranderen en in The Killing of a Sacred Deer speelt hij met afpersing en mogelijk supernatuurlijke krachten, wat resulteert in een aantal enorm memorabele momenten. Z’n films zijn daardoor misschien vreemd en niet voor iedereen even toegankelijk, maar zelf kan ik er enorm van genieten. The Favourite is misschien z’n meest toegankelijke film ontving enorm veel Oscar nominaties en Olivia Colman won het beeldje voor beste actrice. Wat maakt deze film zo bijzonder? Continue reading
Alita: Battle Angel (2019) – Recensie
Wanneer ik aan regisseur Robert Rodriguez denk, heb ik niet meteen het gevoel dat ik z’n volgende project moet zien. Z’n eerste film El Mariachi was goed, van de Spy Kids films heb ik wel kunnen genieten voor wat ze zijn en Sin City is misschien wel z’n beste, maar het gevoel van Grindhouse-achtige films die hij veel heeft gedaan (bv. de Machete titels) overheerst. Ik had dan ook niet echt verwachtingen bij Alita: Battle Angel, maar het feit dat dit een project is dat James Cameron al bijna twintig jaar wilde maken, naast Avatar, en hij ook betrokken was bij het ontwikkelen van deze Rodriguez-versie, zou het resultaat wel eens interessant kunnen zijn. Ik besloot de film op de beste manier te kijken, in een Dolby Cinema. Is Alita: Battle Angel de moeite waard? Continue reading
Velvet Buzzsaw (2019) – Recensie
Waarom maakt iemand kunst? Of dit nu schilderijen, muziek of zelfs een bepaald genre film is. Wat motiveert iemand om iets te creëren? Eén van de belangrijkste redenen is waarschijnlijk het vorm geven aan datgene wat er in je omgaat. Dat kan puur creatief zijn, maar kan ook een bepaald gevoel zijn dat geuit moet worden. Als dat de basismotivatie is van kunst, dan is alles wat erna komt in essentie bijzaak. De praktijk is uiteraard dat je van full-time creativiteit niet kan leven en dat wat je maakt ook aan de man moet worden gebracht. En dat is vaak het moment dat anderen bepalen wat er met jouw werk gebeurt. Een recensent kan het compleet de grond in boren, maar het kan ook zijn dat een kunsthandelaar (of platenlabel of filmdistributeur) het op zo’n manier aanbiedt en hype weet te creëren dat je werk “hot” is en iedere consument staat te zwaaien met z’n geld.
Mensen volgen graag anderen en dat geldt ook als het gaat om kunst. De documentaire The Price of Everything maakte dat zeer duidelijk bij een kijkje achter de schermen bij een veilinghuis. Als geld een rol speelt kunnen zelfs de laatste wensen van een kunstverzamelaar genegeerd worden, zoals The Art of the Steal pijnlijk duidelijk maakte. Tegen die achtergrond van hebzucht speelt Dan Gilroy’s (Nightcrawler) nieuwste film, Velvet Buzzsaw, zich af. Continue reading