Creature Designers – The Frankenstein Complex (2015) – Recensie

Review Creature Designers The Frankenstein Complex

Het heerlijke aan documentaires die gaan over de filmindustrie, is dat ze je een kijkje geven achter de schermen geven en duidelijk maken hoe de magie van film tot stand komt. En als er iets magisch is, dan is het wel hoe iemand (soms samen met een team) in staat is om een fysiek, realistisch monster te maken dat op een natuurlijke manier beweegt. Hoe goed CGI ook is, het is nog steeds niet helemaal in staat om je volledig te laten geloven dat een monster er daadwerkelijk staat, omdat bijvoorbeeld de bewegingen het gewicht van een fysiek object missen. Een monster dat fysiek aanwezig is en beweegt is vaak enger, omdat je onbewust weet dat het niet uit de computer is komen rollen en dus heel misschien wel zou kunnen bestaan. In Creature Designers – The Frankenstein complex komen de mannen aan het woord die verantwoordelijk zijn voor diverse memorabele monsters en laat ook diverse testmomenten zien tijdens de ontwikkeling van deze effecten. Continue reading

Black Mirror: Bandersnatch (2018) – Recensie

Recensie Black Mirror Bandersnatch

Toen Netflix vorig jaar de eerste interactieve show op Netflix uitbracht, Puss in Book: Trapped in an Epic Tale, was ik erg benieuwd naar het concept. Maar toen ik deze korte film afspeelde kreeg ik geen interactieve opties. Ik zocht het verder niet uit, maar het concept (dat overigens ook wel eens in de bioscoop is geweest) van een keuze laten aan de kijker wat er gebeurt is fascinerend. Is het dan nog wel een film? Of is het meer een game? Afgelopen vrijdag bracht Netflix de eerste Black Mirror film uit, Bandersnatch, die ook gebruik maakt van dit concept. Weer kreeg ik het niet aan de praat. Aangezien Black Mirror één van m’n favoriete series is en ik het moest zien, besloot ik even uit te zoeken waarop je het zou kunnen kijken. M’n telefoon bleek niet te werken (waarschijnlijk omdat het geen standaard Android versie heeft), een Samsung tablet bood de optie ook niet. Apple TV, Chromecast en een Samsung smart TV was allemaal hetzelfde verhaal en de site van Netflix biedt ook geen uitgebreide lijst van ondersteunde apparaten. Uiteindelijk werkte het op een andere smart TV van Samsung wel en kon ik na flink wat frustratie eindelijk de wereld van echte interactieve TV binnenstappen. Continue reading

They Shall Not Grow Old (2018) – Recensie

Recensie They Shall Not Grow Old

Dat regisseur Peter Jackson fan is van het werk van J.R.R.Tolkien heeft hij bewezen met z’n verfilmingen van The Lords of the Rings en The Hobbit boeken. Maar daarnaast is hij ook altijd zeer geïnteresseerd geweest in de eerste wereldoorlog, gedeeltelijk omdat z’n opa er vocht en overleed voordat hij werd geboren. Hij verzamelt niet alleen uniformen uit die periode, maar heeft ook een collectie van ongeveer 15 gerestoreerde voertuigen. En de grootste verzameling van werkende vliegtuigen uit die periode, die stuk voor stuk operationeel zijn. Met die passie benaderde hij ook dit project, waarbij hij toegang kreeg tot het Imperial War Museum. Als je aan een wereldoorlog denkt, dan is dat meestal de tweede, maar de eerste wereldoorlog met z’n loopgraven mag ook niet worden vergeten. En Jackson stelde zichzelf als doel deze oorlog onder de aandacht te brengen door enkel gebruik te maken van beelden uit die tijd en de verhalen van de veteranen als voiceover. En het resultaat is verbluffend. Continue reading

Rounders (1998) – Recensie

Recensie Rounders

Listen, here’s the thing. If you can’t spot the sucker in your first half hour at the table, then you ARE the sucker.

Soms zijn er van die films die je na het zien het liefste weer vergeet omdat ze zo slecht zijn, maar er zijn ook goede films die je het liefste weer vergeet zodat ze je nog een keer voor de eerste keer kan ervaren. Dat is zeker het geval voor bijvoorbeeld de films uit m’n top 100, maar er zijn ook films die daarbuiten vallen waarbij dat ook zo is. Rounders is daar een voorbeeld van en aangezien die een film is die ik zeker 15 jaar of langer niet meer gezien had, was er behalve het feit dat Matt Damon er in speelt en het bizarre Russische accent van John Malkovich eigenlijk niets blijven hangen. Een mooi moment dus om deze pokerfilm weer eens opnieuw te bekijken om er achter te komen of ik er nog steeds met zoveel plezier naar kijk als toen hij net uit was. Continue reading

Blast of Silence (1961) – Recensie

Recensie Blast of Silence

2018 Blindspot films
Toen Gert Verbeek vorig jaar tijdens de Kersfilm estafette race deze film toevoegde, was dat een titel die geen van de deelnemers kende, inclusief mezelf. Genoeg reden dus om deze noir uit de jaren zestig dit jaar op te nemen in m’n Blindspot films lijst en rond de kerstperiode te bekijken zodat ik er zelf m’n mening over kon vormen. Is Blast of Silence een kerstfilm en moet je hem gezien hebben? Continue reading

Roma (2018) – Recensie

Recensie Roma

Regisseur Alfonso Cuarón is dankzij Gravity, één van m’n favoriete films, een regisseur die ik in de gaten hou. Natuurlijk maakte hij daarvoor al andere topfilms zoals bv. Children of Men en het is iemand die z’n visie op bijna magische wijze weet te realiseren. Denk aan lange shots waarbij je je afvraagt hoe ze gemaakt zijn in Children of Men of het systeem dat gebouwd werd om de lichtinval van CGI omgevingen van Gravity op de helmen van de acteurs te laten zien. Een regisseur die technisch ingewikkelde shots moeiteloos laat lijken en waarbij je je regelmatig afvraagt hoe hij die technische hoogstandjes weet te realiseren. Als je Roma bekijkt zou je de indruk kunnen krijgen dat hij het hier simpel houdt, maar als je goed kijkt is dat duidelijk niet het geval. Continue reading

Aquaman (2018) – Recensie

Recensie Aquaman

Je hebt maar één keer om een eerste indruk te maken en toen DC, geïnspireerd door het succes van Marvel en hun “shared universe” van films die allemaal samenhangen, hetzelfde probeerde was dat niet echt succesvol. Batman vs. Superman stelde teleur en datzelfde was het geval voor Justice League. Waar de Marvel films voornamelijk luchtig en entertaining waren, was dat niet het geval in het universum van DC. Dat hoeft uiteraard geen probleem te zijn, zoals de Batman films van Christopher Nolan hebben bewezen, maar het grote publiek keek simpelweg niet zo uit naar de films van de studio. Wonder Woman bleek de uitzondering te zijn, maar die slaagde er in een andere toon neer te zetten. In Justice League werd Aquaman geïntroduceerd en Jason Mamoa gaf het karakter zowel een serieuze als ook luchtige toon door bijvoorbeeld grappen te maken over Batman. Nu krijgt dit personage z’n eigen film. Is dit weer een teleurstellende DC film of heeft het bedrijf eindelijk de juiste balans weten te vinden? Continue reading

The Cleaners (2018) – Recensie

Review The Cleaners

Hoeveel beter zou de wereld zijn zonder internet? Ondanks het extra gemak en directe toegang tot allerlei informatie en producten, heeft het de wereld verandert, mensen verandert en wat belangrijk voor ons is. Plotseling proberen velen zichzelf van hun beste kant te laten zien en draait alles om gezien worden, likes en aantal volgers. Een kunstmatige vorm van populariteit, die veel mensen geld heeft opgeleverd, maar ondanks het feit dat het woord sociaal centraal staat, ook vaak genoeg dat niet is. En er zijn ook genoeg personen die verschrikkelijke filmpjes, foto’s en teksten via social media proberen te delen. En alhoewel grote platformen proberen hier automatisch actie tegen te nemen, heeft dit nog geen punt breikt dat er geen mensen worden ingezet die hierin keuzes moeten maken. Bedrijven zoals Facebook en Twitter hebben een waar “leger” aan onbekende editors, die elke dag verschrikkelijke beelden voorgeschoteld krijgen (rond de 25.000 per dag) en een keuze moeten maken of dit moet worden verwijderd of kan worden gezien. De documentaire The Cleaners probeert die mensen, die de diverse platformen voor ons veilig proberen te maken, hun verhaal te laten doen. Continue reading

Bodied (2017) – Recensie

Recensie Bodied

Ik kan me nog goed herinneren toen er in Nighttown in Rotterdam (dat ook ooit de plek was waar een bioscoop gevestigd was) een hiphopfestival plaatsvond. Het was een mix van allerlei disciplines. In de ene zaal waren er b-boys aan het breakdancen, er werd muziek gedraaid en er waren optredens. Maar de meeste belangstelling was er voor de battles, die tegen het einde van de avond op het programma stonden. Een gladiatorenstrijd tussen verschillende MC’s, die elkaar verbaal af proberen te maken. Een schouwspel waarbij de directe feedback van het publiek de graadmeter was. Een mix van goed van te voren bedachte teksten, maar ook bewijzen dat je kan reageren op je omgeving en wat de ander tegen je zegt. In één van de rondes stond Tim Beumers en bij de “coin toss” liet de scheidsrechter de munt per ongeluk vallen. Tim startte en maakte gelijk een gevatte opmerking dat de andere zo arm was dat hij ‘m meteen wilde oprapen toen hij het zag. Het publiek ging los en ook dat werd meteen verwerkt. Hij wist die avond als winnaar naar huis te gaan.

Het is een subcultuur die ook in tv shows en films af en toe voorkomt, waarbij 8 Mile misschien wel het bekendste is. Eminem, die naam maakte als battle mc voordat hij doorbrak, bracht het battelen naar een breder publiek en in Bodied, waarvan hij de producer is, draait het ook om deze scene. Doet hij daarmee z’n vorige film dunnetjes over of weet Bodied iets nieuws te brengen? Continue reading

The Ballad of Buster Scruggs (2018) – Recensie

Recensie The Ballad of Buster Scruggs

De streaming services zijn langzaam bezig het huidige systeem van Hollywood te veranderen. Apple heeft een deal gemaakt met studio A24 om samen films te maken en Paramount heeft hetzelfde gedaan met Netflix. Het betekent dat films waar een studio misschien te veel risico in ziet wel kunnen worden gemaakt en gezien door een breed publiek. Zoiets gebeurde voor Netflix al met Annihiliation en The Cloverfield Paradox.

De bioscoop lijkt de plek te worden voor de films met extreme budgetten en de kleine arthousefilms, streaming waar de rest te vinden is. Het betekent voor filmmakers echter ook een kans om ideeën die tien jaar geleden misschien onproduceerbaar leken, nu alsnog te realiseren. Dat is waarschijnlijk ook het geval geweest met de nieuwe film van gebroeders Coen, Tha Ballad of Buster Scruggs, die het als bioscoopfilm mogelijk moeilijk zou hebben gehad door z’n onconventionele structuur. Continue reading