Het inspreken van films en series is iets waar je als kijker eigenlijk maar weinig aan denkt. De enige keer dat je er eigenlijk iets van ziet is wanneer bekende acteurs hun stem aan het opnemen zijn voor een grote animatiefilm. De wereld van het “stem acteren” is echter groter dan dat en deze documentaire geeft een goed inzicht over deze industrie, de geschiedenis en z’n sterren. Het is zoveel meer dan alleen met een gek stemmetje praten. Lees verder
Gedurende het hoogtepunt in zijn carrière was Liberace één van de best betaalde entertainers ter wereld. Zijn shows waren, net zoals z’n outfits, flamboyant en extravagent. Hij was extreem populair en zorgde ervoor dat zijn publiek alleen zag wat hij wilde. Z’n privéleven hield hij verborgen omdat hij wist dat z’n populariteit niet hetzelfde zou zijn als z’n fans zouden weten dat hij homo was. Met Behind the Candelabra kijkt regisseur Steven Soderbergh naar dat privéleven. Lees verder
Na het zien van The Iceman, wilde ik het interview dat Kuklinski dat ik jaren daarvoor had gezien weer een keer zien. Het was een fascinerend gesprek waarbij je je goed kon voorstellen dat hij koelbloedig was wanneer het om moord ging. Ik had geen idee waar ik destijds het interview gezien had dus m’n eerste stop wat Youtube om te kijken of daar iets beschikbaar was. Daar vond ik drie complete interviews die hij bij HBO deed: The Iceman Tapes: Conversations with a Killer (1992), The Iceman Confesses: Secrets of a Mafia Hitman (2001) en The Iceman and the Psychiatrist (2002). Ik besloot ze alledrie meteen te zien en het was zeer pakkend om te zien. Lees verder
Hoe zou je je voelen wanneer je naar een museum zou gaan waar je een hoop prachtige dingen ziet, maar waarbij er geen bordjes staan? Je zou niet weten wie een bepaald schilderij gemaakt heeft of wat het verhaal is achter een prachtig gesneden houten vork. Zou het je lukken om van dat museumbezoek te genieten of zou je heel snel niet meer geïnteresseerd zijn? Dat is de vraag die bij mij naar boven kwam toen ik Samsara zat te kijken, dat het best kan worden beschreven als een documentaire die de kijker meeneemt op een reis rond de wereld. Regelmatig heb je echter geen idee waar in de wereld dat is. Lees verder
Tijdreizen heeft me altijd gefascineerd. Toen ik jong was las ik regelmatig “Suske en Wiske” en was de teletijdmachine van Professor Barabas één van m’n favoriete uitvinden die regelmatig gebruikt werd om op avontuur te gaan of iemand te helpen. Inmiddels lees ik de strips niet meer, maar het idee om de toekomst of het verleden te bezoeken is zeer boeiend. Over de jaren heen heb ik dan ook een groot aantal tijdreisfilms gezien. Toch zijn er nog een groot aantal films die ik niet heb gezien, waaronder deze. Lees verder
Tijd is een bijzonder gegeven, iets dat we niet kunnen stoppen. De beslissingen die we maken kunnen niet worden veranderd. We kijken misschien achteraf terug en denken dan dat we een andere beslissing hadden moeten nemen, maar de werkelijkheid is dat het ten tijde van de beslissing de juiste leek. Relatief kleine dingen kunnen grote consequenties hebben en ik weet dat m’n eigen leven er heel erg anders uit zou hebben gezien als m’n eerste bijbaantje ergens anders was geweest. Ik zou dan bepaalde vrienden niet hebben ontmoet die m’n persoonlijkheid sterk hebben beïnvloed en me de persoon hebben gemaakt die ik vandaag ben. M’n muzieksmaak zou bijvoorbeeld wel heel erg anders geweest kunnen zijn. Deze film kijkt naar de kleine keuzes die een grote impact kunnen hebben gehad op het leven van iemand en onderzoekt de mogelijkheden. Misschien is het niet op zo’n grootste manier als Mr.Nobody deed, maar het concept is erg boeiend. Continue reading
Vorig jaar heb ik de Paradise Lost trilogie bekeken, drie documentaires over “the Memphis Three”. Deze jongeren (16,17 en 18) waren de verdachten in een moordzaak waarin drie 8-jarige jongetjes het leven lieten. In de rechtszaak werden ze veroordeeld. De films waren niet makkelijk om te kijken gezien het onderwerp, maar ze waren zeer belangrijk omdat ze duidelijk maakten dat de drie jongeren waarschijnlijk onschuldig waren. De zaak kreeg internationale aandacht en de documentaire makers bleven de zaak volgen en gaven telkens weer nieuwe inzichten, waardoor ze uiteindelijk vrij kwamen. West of Memphis kijkt ook naar deze zaak en de vraag is of deze documentaire iets nieuws weet te brengen nadat je de 400 minuten van Paradise Lost gekeken hebt. Lees verder