De manier waarop een film in beeld gebracht wordt kan al heel veel doen om de sfeer te bepalen. Zo speelde Wes Anderson in The Grand Budapest Hotel met diverse formaten om een bepaalde tijd neer te zetten of gebruikte regisseur Xavier Dolan het in z’n film Mommy om de geestestoestand van de hoofdpersoon neer te zetten en op één moment schakelde van een 4:3 formaat naar breedbeeld om het gevoel van bevrijding over te brengen. Son of Saul, dat zich tijdens de tweede wereldoorlog afspeelt in een concentratiekamp, zet met de manier waarop het visueel verteld wordt al meteen de toon. Met een claustrofobisch 4:3 formaat en de focus dicht bij de camera te houden, waardoor de achtergrond bijna altijd onscherp is ben je gedurende de film vastgeplakt aan het hoofdpersonage, Saul Ausländer (Géza Röhrig). Lees verder