Toen ik recent de film A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence van Roy Anderson zag was dat een ervaring die uniek was. Elke scene was gefilmd vanuit een vast standpunt, zonder camerabewegingen en wat er voor die camera gebeurde was vaak bizar, zelf surreëel. Zo zie je niet vaak in de huidige tijd een leger van enige eeuwen geleden een bar inlopen als voorbereiding op een veldslag of laat een film het leven van twee verkopers van fopartikelen zien. Alhoewel de film hier en daar terugkerende karakters en dialogen had, was de structuur onconventioneel. Een film die je weer eens anders naar het medium laat kijken. Ik wist toen nog niet dat die film de derde was in een trilogie die begon met deze film, Songs from the Second Floor. Lees verder