Stel, je bent een kunstliefhebber en hebt door de jaren heen een mooie verzameling kunstwerken opgebouwd, een stuk of 9000. Het zijn geen simpele schilderijtjes die je op de rommelmarkt gekocht hebt, maar van bekende schilders op een moment dat de kunstwereld nog weinig interesse in ze had. Zo bezit je 181 werken van Renoir, 69 Cézannes, 60 schilderijen van Matisses, 44 Picasso’s en 14 Modiglianis. Die bekende werken zijn daarnaast ook nog eens de beste werken van deze kunstenaren. Totale waarde: 25 miljard dollar. Toch ben je niet geïnteresseerd in het verkopen van de kunst en wilt het ook niet uitlenen aan musea. Je zet een school op waarin je al deze kunst ophangt en er les over geeft. Dat is wat Albert C. Barnes in zijn leven heeft weten te realiseren.

Hij bezat de meest indrukwekkende kunstcollectie ter wereld en wilde dat alleen een select gezelschap hiervan zouden kunnen genieten. Hij had geen interesse in het tentoonstellen omdat het dan werd gezien als een product om kaartjes te verkopen. In zijn testament maakte hij een aantal punten heel erg duidelijk: De kunst zou nooit mogen worden uitgeleend of van de muur worden gehaald en moest in het daarvoor gebouwde pand blijven. Zijn “Barnes foundation” zou ook na zijn dood een educatieve instelling blijven die slechts 2 dagen per week open mocht zijn. Maar met een collectie van zo’n grote financiële waarde was het de vraag of zijn testament wel gerespecteerd zou worden… Lees verder