Elk persoon doet wel eens iets waarvan degene weet dat dit eigenlijk niet goed is. Ondanks die kennis besluiten we echter toch door te gaan omdat we voor onszelf een reden verzinnen om onze actie(s) goed te praten. Als we er op aan gesproken worden kunnen we prima uitleggen waarom we iets gedaan hebben, waarbij ons schuldgevoel vaak niet eens meer aanwezig is, simpelweg omdat we onszelf al hebben wijs gemaakt dat iets geoorloofd was.

Joshua Oppenheimer liet met z’n spraakmakende documentaire The Act of Killing zien welke gruwelijke taferelen zich afspeelden in het Indonesië van de jaren zestig. Meer dan een miljoen mensen werden vermoord omdat ze communisten zouden zijn en Oppenheimer richtte zijn camera op de mannen die verantwoordelijk waren. Ze vertelden openlijk over wat ze deden en speelden het zelfs na in allerlei filmstijlen, wat het geheel nog surrealistischer maakte.

In die documentaire was de focus vooral op de daders en overlevenden en nabestaanden kwamen maar kort in beeld. Met The Look of Silence wordt echter die belangrijke kant van het verhaal ook belicht, waarbij de focus ligt op één gezin, waarvan de oudste broer, Ramli, destijds op een verschrikkelijke manier zijn einde vond. Lees verder