Terwijl ik vorig jaar de serie The Story of Film keek (een must see voor elke filmliefhebber) was Tokyo Story een film die regelmatig genoemd werd. De manier waarop regisseur Yasujirô Ozu zijn camera plaatste, vaak op zithoogte, wordt daarbij geprezen, maar ook het feit dat de manier waarop elk shot in “deep focus” geframed is je als kijker in staat wordt gesteld om te zien wat er zowel in de voor- als in de achtergrond gebeurt. Met die kennis in m’n hoofd bekijk je zo’n film toch net iets anders. Lees verder