Vorig jaar keek ik al eerder naar een aantal verdwenen bioscopen en in het nieuwe jaar ben ik van plan er weer een aantal te bekijken. Deze keer de Cineac NRC bioscoop die gevestigd was aan de Coolsingel, naast de Bijenkorf. Pathé zette de Cineac bioscopen op om het filmjournaal te vertonen. Dit was een doorlopende voorstelling waar bezoekers net zo lang konden zitten als ze wilden. Met de slogan “Een reis om de wereld in 50 minuten!” trok de bioscoop bezoekers.
In deze serie kijk ik naar de vele bioscopen die Rotterdam ooit rijk was, maar die inmiddels verdwenen zijn. Deze week is dat cinema Oscar. Het opende 2 oktober 1975 zijn deuren in het centrum van Rotterdam aan de Meent en sloot in 1989, de bioscoop had 215 groene stoelen die contrasteerden met de bruine en paarse wanden.
Wat me verbaasde over deze bioscoop is dat ik eigenlijk niet wist dat deze bioscoop er was, terwijl ik er waarschijnlijk vaak genoeg langs ben gelopen toen ik jonger was, maar kan me er niets van herinneren. Ik had dan ook moeite om de originele locatie te vinden. Ik had wel een idee waar het ongeveer zat, maar er was niemand die het kon bevestigen. Ik kwam in contact met iemand waarvan zijn oma daar werkte, maar die kon na het zien van wat foto’s ook niet precies aanwijzen waar het was. Na twee weken onderzoek lukte het me eindelijk om met grote zekerheid te weten waar het zat en keek er dan ook uit om naar de precieze plek te gaan om er een foto van te nemen. Lees verder
De reis door het bioscoopverleden gaat deze week verder met bioscoop Lumière. De bioscoop bevond zich op de kruising tussen de Lijnbaan en de Kruiskade. Het opende de deuren op 27 januari 1955 Continue reading
M’n zoektocht naar de verdwenen bioscopen van Rotterdam gaat door. Deze week kijk ik naar Alhambra, die in 1979 haar deuren opende. De bioscoop had twee zalen met 195 stoelen en was gevestigd op de plek waar nu de ingang voor metrostation Beurs zit. De bioscoop sloot z’n deuren in 1995. Het is een bioscoop die ik me goed herinner omdat deze op een gegeven moment een riksbioscoop werd. Voor twee en een halve gulden kon je iets oudere films bekijken. Het betekende een hele goedkope manier om het huis uit te gaan en een film te zien. Als tiener was ik er dan ook vaak te vinden. Lees verder
Dit was de bioscoop waar ik m’n eerste bioscoopfilm zag. Het was de Boezemvriend met André van Duin. Toen ik ‘m zag was ik waarschijnlijk een jaar of 7 en nu, jaren later wilde ik meer over de bioscoop weten. Ik was de naam vergeten en ging op zoek. Het zou het begin zijn van een ontdekkingstocht in het verleden van de vele verdwenen Rotterdamse bioscopen.
Ik kocht het fantastische boek “Fantasie, illusie en betovering, herinneringen aan Rotterdamse bioscopen” van Herman Romer (waar ik dan ook veel informatie uit heb gehaald) en “Over stalles, Rotterdam en het witte doek en parket” van Henk Berg om meer te weten te komen over de rijke bioscoophistorie van de stad waar ik geboren en getogen ben. In deze nieuwe serie werp ik letterlijk een blik in het verleden, met elke keer een andere bioscoop. Deze keer bioscoop Centraal. Lees verder